səbəb

is. <ər.>

1. Bir şeyin, hadisənin baş verməsini şərtləndirən başqa hadisə, şərait. Nöqsanların səbəbi. İşə gəlməməyinizin səbəbi nədir? Hər şeyin səbəbi var.

2. Bais, baiskar, səbəbkar, təqsirkar. <Yaralı:> Səbəbin evi dağılsın. Gəldilər, camaatı başdan çıxartdılar. Ə. H.. Səriyyə xalanın Qərənfilə müştəri gözü ilə baxmasının əsas səbəbi Bahadur idi. S. Rəh.. Səbəb olmaq – bais olmaq. Nə sən fəraqə səbəb olmusan, nə mən bais; Bu dərdə saldı bizi dövri-ruzigar, ey dust! S. Ə. Ş.. Bu faciənin yaranmasına Surxay səbəb olmuşdu. Ə. Vəl..

3. Bəhanə, əsas, dəlil. Dava salmaq üçün səbəb axtarır. Səbəb eləmək – əlində bəhanə eləmək, əsas eləmək. <Güllü> bu kiçik çöpü, nə üçünsə, böyük bir səbəb eləmək istəyirdi. H. Seyidbəyli.

4. . . . səbəbinə şəklində – . . . sayəsində, . . . görə, . . . ucbatından, . . . hesabına. <Usta arvadına:> Belə kef! Özü də ayrı adamları <cənnətə> qoymazlar, biz ağanın səbəbinə gedəcəyik. . Ç..

◊ Bu səbəbə – bu səbəbdən, buna görə, bu üzdən. Nə səbəb (səbəbə, səbəbdən) – nə üçün, niyə. Nöqsanımı gördün sənə ixlas də əfzun, Lütfün nə səbəbdən belə, ey məh, kəm olubdur. S. Ə. Ş.. . . . Biz düz adam olsaq, nə səbəbə biz dara düşəndə və ehtiyac məqamında Allahı yada salırıq? C. M.. O səbəbə (ki) – ona görə (ki). . . Qış fəsli nə qədər gözəl olsa da, yenə də bahar fəslinə bərəkət. O səbəbə ki, baharda ot bitir və acların dəxi Bakı milyonçularına ehtiyacı olmur. C. M..